Της Πλάκας το γεφύρι

Με τις βροχές των προηγούμενων ημερών έγινε μια πολύ χοντρή ζημιά. Καταστράφηκε το γεφύρι της Πλάκας. Ένα γεφύρι ιστορικό αλλά και μοναδικό αρχιτεκτονικό μνημείο. Το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων μέχρι χτες (40 μέτρα άνοιγμα και 20 ύψος). Που γεφύρωνε τις δυο όχθες του Άραχθου κι επέτρεπε στην εποχή του την επικοινωνία των Τζουμέρκων με τον κάμπο. Και που εκεί δίπλα, σ' ένα σπιτάκι που έστεκε κι αυτό (ή στέκει ακόμα;) υπογράφτηκε η συμφωνία μεταξύ Άρη Βελουχιώτη και Ν. Ζέρβα για συνεργασία κατά των Γερμανών και να σταματήσουν τις μεταξύ τους επιθέσεις. Ένα σπιτάκι λέω αλλά κι αυτό δεν ήταν τυχαίο αφού για χρόνια ήταν τελωνείο όταν στον Άραχθο σταματούσαν τα σύνορα της Ελλάδας.

Το Γεφύρι της Πλάκας το είχα επισκεφτεί (κι είχα μάθει την ιστορία του) την τελευταία φορά που είχα πάει στα Γιάννενα, το 2004. Λέω μπας και ξαναπάω φέτος, μούχουν λείψει. Σπούδασα στο εκεί πανεπιστήμιο κι από τότε πήγα κάμποσες φορές. Και τώρα πάνε 10 χρόνια που δεν έχω πάει κατά κει. Τέλος πάντων, για να δούμε αν θα καταφέρω να πάω στις τζαμάλες.

Το βίντεο αυτό δεν είναι δικό μου, το βρήκα στο Γιουτιούμπ και μ' άρεσε. Δείχνει το γεφύρι σ' όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Αλλά και η επόμενη φωτογραφία που το δείχνει πεσμένο κι αυτη δεν είναι δικό μου βέβαια. Πού να προλάβω να πάω μέχρις εκεί...

Όταν πήγαινα στα Γιάννενα, έκανα και κάποιες βόλτες στα γύρω μέρη. Κι είχα στο νου μου να πάω στο Συρράκο. Και το 2002 (την προτελευταία φορά) προσπαθούσα να πείσω τους υπόλοιπους να πάμε. Με τα πολλά τους κατάφερα να μου κάνουν το χατήρι. Δύσκολος ο δρόμος αλλά με το που βλέπουν το χωριό από μακριά πάθανε. Κι από κοντά ακόμα παραπάνω. Κι έτσι το 2004 ομόφωνα αποφασίστηκε και ξαναπήγαμε. Καθόμαστε λίγη ώρα να περιμένουμε να βγει η πίτα απ' το φούρνο και ο ταβερνιάρης κλπ του χωριού μας έδωσε πληροφορίες τι να δούμε στη συνέχεια της διαδρομής μας, όπως την σκεφτόμασταν. Μας μίλησε για τη μονή της Κιπίνας (που αν δεν μας το έλεγε μπορεί και να μην τη βλέπαμε). Και μας είπε και για το γεφύρι της Πλάκας. Και πήγαμε. Ευτυχώς. Προλάβαμε. Γιατί από χρόνια χτύπαγαν το καμπανάκι πως το γεφύρι δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα. Και δεν άντεξε. Στα 150 χρόνια του, πάει. Έγινε παρελθόν.