Γιάννενα

Ο δολοφόνος, λένε, ξαναγυρνάει στον τόπο του εγκλήματος. Εγώ δολοφόνος δεν είμαι, ούτε έκανα έγκλημα σ' αυτόν τον τόπο αλλά είν' ένα μέρος που γυρίζω και ξαναγυρίζω. Τα Γιάννενα είναι η δεύτερή μου πατρίδα. Πέρασα εκεί πάνω από πέντε χρόνια όταν ήμουν φοιτητής. Τ' αγάπησα. Και τα επισκέπτομαι όποτε βρίσκω ευκαιρία. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν άκουσα άλλους συμφοιτητές της εποχής πως δεν έχουν ξαναπάει μετά από τόσα χρόνια ούτε μια φορά. Στην φωτογραφία της αρχής φαίνεται η πόλη από το νησάκι (γιατί τα Γιάννενα έχουν λίμνη και ένα κατοικήσιμο νησάκι). Διακρίνεται η περιοχή του Κάστρου αλλά και πίσω τα χιονισμένα βουνά προς Σούλι μεριά.

Η προηγούμενη φορά που είχα πάει στα Γιάννενα ήταν πριν από 11 χρόνια, το 2004. Δεν είχε περάσει άλλη φορά τόσος πολύς καιρός και το έφερα βαρέως. Έτσι, όταν μαζευτήκαμε οι παλιοί στις αρχές Νοέμβρη μου έκατσε η ιδέα (παρόλο που είπαμε να πάμε όλοι μαζί τέλος Αυγούστου - αυτό ήταν ευχή, αν γίνει έγινε, δεν με χαλάει να ξαναπάω). Για χρόνος μου φάνηκε βολικό το τριήμερο της Καθαροδευτέρας με τις τζαμάλες, έψαξα, βρήκα κατάλυμα χωρίς πολλά ευρώ, και το έκλεισα. Στις φωτογραφίες ίδια και στις δυο άποψη από τα Λιθαρίτσια. Φαίνεται το χιονισμένο Μιτσικέλι, στις πλαγιές του οι Λυγκιάδες, διακρίνεται το νησί αλλά και το κάστρο με τα τζαμιά του.

Καλά πήγε το ταξίδι, θυμηθήκαμε τα παλιά είτε περνώντας από παλιές γειτονιές είτε βλέποντας παλιούς φίλους (βοήθησε και το φατσοβιβλίο). Βέβαια, η πόλη έχει αλλάξει αρκετά από τότε, αλλά αυτό έγινε κυρίως περιφερειακά, η παλιά πόλη (αυτή που ήξερα και στην οποία έζησα) εξακολουθεί να υπάρχει. Στις φωτογραφίες Το ρολόι στο κέντρο της πόλης και δίπλα του το διοικητήριο της 8ης Μεραρχίας. Απέναντι είναι το Δημαρχείο (που δεν φαίνεται) ενώ πίσω τα Λιθαρίτσια που λέγαμε. Στην άλλη είναι το κτίριο της Ζωσιμαίας σχολής. Τα Γιάννενα ήταν από πάντα "πρώτα στ' άρματα, τα γρόσια και τα γράμματα".

Ανεβαίνουμε στα ψηλά. Φρόντζο το λέγαμε γιατί ήταν ιδέα του Κ. Φρόντζου, προέδρου της Εταιρίας Ηπειρωτικών Μελετών που είχε φτιάξει εδώ ένα ανοιχτό θέατρο και δίπλα το συγκεκριμένο κτίριο που σήμερα λειτουργεί σαν ξενοδοχειακό συγκρότημα και καφετέρια. Η θέα από δω πάνω είναι υπέροχη, όλη η πόλη στα πόδια σου (κι απέναντι το Μιτσικέλι κλπ). Θυμάμαι πως το 1978 ο Φρόντζος είχε κατέβει υποψήφιος δήμαρχος (και είχε βγει) και είχε κυκλοφορήσει φέιγ βολάν που έγραφαν: "Ο Φρόντζος δεν υπόσχεται, πραγματοποιεί. Εγκαίνια εκλογικού κέντρου, τάδε μέρα και ώρα". Κι έτσι όπως ήταν γραμμένο έμοιαζε να είναι μονοκόμματο κι αυτή η υπόσχεση που έκανε πράξη ήταν τα εγκαίνια. Να σημειώσω πως στο χώρο υπάρχει και μια προτομή του.

Τα τελευταία χρόνια στην πόλη πλακοστρώθηκαν αρκετοί δρόμοι κι έγιναν πεζόδρομοι. Ελάχιστους προλάβαμε να περπατήσουμε. Ήταν και το ψιλόβροχο της Κυριακής. Στην άλλη φωτογραφία ο Γυαλί Καφενές, απ' τους πιο παλιούς της πόλης που εξακολουθεί όμως να λειτουργεί.

Έπεται συνέχεια (βεβαίως).