Γιάννενα 2

Να συνεχίσω σήμερα με τα Γιάννενα. Που κάποιες φορές λέγονται ημιλόγια Γιάννινα, ως πιο σωστό απ' το επίσημο Ιωάννινα που μόνο στα χαρτιά υπάρχει. Γιάννενα και Γιαννιώτες υπάρχουν. Ας είναι όμως. Συνεχίζω. Όχι πως θα τελειώσω μ' αυτό. Έχω διάφορες φωτογραφίες, αλλά φτιάχνουν ξεχωριστά υποθέματα, ενώ το σημερινό έχει να κάνει με την πόλη. Όχι πως κάποιες απ' τις σημερινές φωτογραφίες δεν θα μπορούσαν να ενταχθούν σ' αυτά. Αλλά έτσι μου ήρθε η ομαδοποίηση. Πάμε λοιπόν. Η εξέδρα "κυρα-Φροσύνη" στην λίμνη. Εμβληματικό σημείο της πόλης, απέναντι από ένα παλιό καφενείο που σήμερα έχει επεκταθεί κι έχει αποκόψει την προβλήτα με τραπεζοκαθίσματα που είναι και σκεπασμένα. Στο βάθος Στρούνι. Αμφιθέα το επίσημον.

Απ' τη μια το Μιτσικέλι με τους Λιγκιάδες (για άλλη μια φορά, "επανάληψη μήτηρ μαθήσεως" γαρ) κι απ' την άλλη η πόλη με το κάστρο και τα τζαμιά του. Απ' τα τζαμιά αυτά, δεν έχω καμιά πιο κοντινή (υπάρχει στο τέλος) απ' το Ασλάν Τζαμί που σήμερα στεγάζει το δημοτικό μουσείο (και μέσα διατηρεί όλα τα στοιχεία του τζαμιού, απ' όσο θυμάμαι :) )

Στο κάστρο μέσα, υπάρχει μια γωνιά που φτιάχνεται ένα δεύτερο, εσωτερικό κάστρο, το Ιτς Καλέ. Για να μπεις περνάς μια ακόμα πύλη. Εδώ δεν υπάρχουν σπίτια. Υπάρχει μόνο το βασιλικό περίπτερο, όπως το λέγαμε την εποχή εκείνη, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο (βυζαντινό) κι οι χώροι απ' τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Οθωμανικής εποχής.

Απέναντι απ' το βασιλικό περίπτερο είναι ένα από τα τζαμιά που φαίνονται απ' τη λίμνη (και που διατηρούν ακέραιους τους μιναρέδες τους, το Φετιχέ τζαμί. Κάποιες εποχές γίνονται εκθέσεις σ' αυτό. Και δίπλα απ' το τζαμί ο τάφος του Αλή Πασά. Το όμορφο κιγκλίδωμα που φαίνεται είχε αφαιρεθεί και αποκαταστάθηκε σχετικά πρόσφατα, όταν ήμουν φοιτητής, δεν υπήρχε τίποτα από πάνω, αν και υπάρχουν μαρτυρίες πως υπήρχε μέχρι τουλάχιστον το 1940. Εδώ ήταν το σεράι του κι εδώ τάφηκε το (ακέφαλο) πτώμα του. Το ότι στο Νησί υπάρχει το μουσείο όπου κατά την παράδοση τον σκοτώσανε, δεν πρέπει να προκαλεί σύγχυση.

Στους δρόμους του κάστρου. Στενούς προφανώς μιας και τότε που φτιάχτηκαν δεν υπήρχαν αυτοκίνητα να στριμώχνονται. Πάντως, στη βάση οι δρόμοι έχουν κάποιο σχετικό φάρδος. Ας είναι καλά τα σαχνισιά, οι κρέμασες που μεγαλώναν το σπίτι από ένα σημείο και πάνω.

Σε μια πλατεΐτσα του κάστρου υπάρχει αυτό το γλυπτό του γνωστού (κι απ' το δρομέα της Αθήνας) καλλιτέχνη Κ. Βαρώτσου. Στην πινακίδα δίπλα λέει πως είναι κυπαρίσσι. Πιο πεζός εγώ, το βλέπω για παγωτό. Στην άλλη φωτογραφία ένα αμαξάκι περιμένει πελατεία.

Τζαμιά υπάρχουν και εκτός κάστρου. Από πάντα ήξερα για το τζαμί της Καλούτσιανης. Βρίσκω το μιναρέ του κάπως να έχει μικρύνει, αλλά πάλι φαίνεται. Όχι σαν το άλλο, κάτω απ' τα Λιθαρίτσια που όσα χρόνια και να πέρναγα από κει δεν είχα πάρει χαμπάρι πως είναι το τζαμί του Βελή Πασά. Και μόνο αυτή τη φορά που το διάβασα σε μια πινακίδα και το πρόσεξα καλύτερα, μόνο τώρα το είδα!

Και να κλείσω για σήμερα με μια φωτογραφία απ' το Πανοράμιο. Σε εξαιρετικές συνθήκες φωτισμού κι απ' την κατάλληλη μεριά!

Το Ασλάν Τζαμί που λέγαμε παραπάνω. Το 2002 αυτή όμως. Κι από τότε κι η επόμενη με τα μαγειρεία του σεραγιού στο Ιτς Καλέ. Φέτος που ξαναπήγαμε ήταν ανακαινισμένα και  λειτουργούσαν ως καφετέρια.