Τα κεριά

Αρχές του μήνα βρέθηκα σ' ένα γάμο σε εκκλησία χωριού της δυτικής Πελοποννήσου. Με το που μπήκε το νέο ζευγάρι μέσα, ο παπάς έβαλε τους όρους του: ο γάμος (όπως και η βάφτιση) εκτός από κοινωνικό γεγονός είναι και μυστήριο άρα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Δεν θα πρέπει να συζητάνε ή ακόμα χειρότερο να γελάνε οι παρευρισκόμενοι αλλά να μένουν σοβαροί όπως σε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Απέφυγε να τις κατονομάσει αλλά σαφώς αναφερόταν σε κηδείες και μνημόσυνα. Που πέρα απ' το ότι δεν είναι μυστήρια σύμφωνα με τα θεολογικά (έπρεπε να βγούνε 7) σαφώς και έχουν άλλο χαρακτήρα. Ποιος θα πήγαινε να γελάσει σε κηδεία (αν και συζητήσεις γίνονται κι εκεί, αλλά η βαριά ατμόσφαιρα τις κρύβει). Και βέβαια, το καινούριο έθιμο: ρύζι δεν θα ριχτεί μέσα στην εκκλησία στον Ησαΐα, αλλά απέξω. Εκείνο όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα κεριά!

Ο κόσμος που έμπαινε στην εκκλησία, αγόραζε κερί, το έβαζε στον ειδικό χώρο για τα κεριά (φραγμένο με τζάμι γύρω και με σωλήνα να βγαίνει ο καπνός απέξω) αλλά δεν το άναβε! Κι υπήρχαν μπόλικα κεριά στημένα αλλά με το φιτίλι τους να κρέμεται. Αυτό το παράλογο δεν το κατάλαβα. Βέβαια, έχω τύχει πολλές φορές σε άλλες εκκλησιές που τα κεριά ανάβονται κανονικά αλλά δεν προλαβαίνουν να καούν ούτε μέχρι τη μέση και σβήνονται από τους καντηλανάφτες ή τους επιτρόπους ή από καλοθελητές.

Λίγες μέρες μετά επισκέφτηκα αρκετές εκκλησίες στο Βέλγιο. Κι ενώ στην Ελλάδα το να πετύχεις ανοιχτή εκκλησία για να μπεις να τη δεις και να την περιεργαστείς είναι σπάνιο, εκεί ήταν πολύ συνηθισμένο (δεν λέω για κάνα δυο φημισμένες που ήταν με εισιτήριο). Σ' όλες υπήρχαν αναμμένα κεριά. Κι όχι σε ένα μόνο μέρος, αλλά πέρα δώθε σε κάθε άγιο ή σε κάθε παρεκκλήσι που υπάρχει μέσα στους καθολικούς ναούς.

Χωρίς κάποια ιδιαίτερη μέριμνα για τους καπνούς, αλλά φαντάζομαι πως γι' αυτό παίζει ρόλο το είδος του κεριού. Σε ρεσό ή σε λίγο μεγαλύτερα ποτηράκια ή ακόμα μεγαλύτερα κεριά (που εδώ μόνο σε τάφους χρησιμοποιούνται). Δίπλα το κουτί για το χρήμα, οι τιμές μισό, ένα ή τέσσερα ευρώ ανάλογα το μέγεθος (στον καθεδρικό των Βρυξελλών υπήρχε μια σχετική υπερτίμηση 1 τα μικρά και πέντε τα μεγάλα :) ). Να καίνε δεκάδες κεριά και βέβαια να καίνε μέχρι τέλους (το ρεσό δεν έχει νόημα να το σβήσεις αφού μετά δύσκολα να ξαναχρησιμοποιηθεί).

Βέβαια, έχω τύχει αλλού να έχουν ηλεκτρικά κεριά. Που ή ρίχνεις το κέρμα και ανάβει ένα "κερί" (φωτάκι που είναι σε σχήμα κεριού, όπως στη φωτογραφία) για κάποια ώρα ή το παίρνεις και το στερεώνεις σ' ένα από τα ντουί που υπάρχουν στο εικονικό μανουάλι (και δεν ξέρω πώς κανονίζεται η ώρα που θα μείνει αναμμένο).