14 Σεπτεμβρίου 2017

Εμβόλιμο: Όπου του μέλλει να πνιγεί...

Το σημερινό είναι άσχετο με τους αναπληρωτές που γράφω τελευταία, αλλά συνέβη τις μέρες εκείνες του 94. Τη Δευτέρα που ξεροστάλιαζα κάτω απ' το υπουργείο. Έτσι είπα να το βάλω κι αυτό εμβόλιμα στις ιστορίες αναπλήρωσης.

Το πρωί εκείνης της Δευτέρας, λοιπόν, αφού έκανε το καθήκον της και ψήφισε στο χωριό, ήρθε η μάνα μου να μας επισκεφτεί. Θα μπορούσε να τα ξεμπερδέψει και μόνη της αλλά αφού ήμουνα στον Πειραιά την πήρα απ' το βαπόρι και την πήγα μέχρι το σταθμό Πελοποννήσου για να φύγει με το τρένο. Παρά τα όσα της είπα να περιμένει να φύγουμε τ' απόγεμα μαζί εκείνη επέμενε. Κι όχι πως θα ήταν στο δρόμο, στο σπίτι του πεθερού μου στη Δραπετσώνα θα καθόταν. Και θα ταξιδεύαμε μετά παρέα. Αλλά αφού δεν ήθελε, τι να κάνω την έβαλα στο ιντερσίτι  (την εποχή εκείνη πήγαιναν 2 ιντερσίτι τη μέρα στον Πύργο) τακτοποίησα και τα διάφορα καλούδια που μου κουβάλαγε (η μάνα δεν ερχόταν ποτέ μ' άδεια χέρια, πάντα έφερνε προϊόντα του χωριού) κι έφυγα για Μητροπόλεως. Που περίμενα και πως θα ξεμπέρδευα γρήγορα αφού θα με περίμενε ο ιδιαίτερος  (κούνια που με κούναγε).

Όταν τέλειωσα κάποια ώρα πάω κι εγώ στο σταθμό να πάρω το τρένο. Είχα να διαλέξω ανάμεσα στο απογευματινό ιντερσίτι που έφευγε σε καμιά ώρα ή το αργό που έφευγε άμεσα. Και τα δυο θα φτάναν την ίδια ώρα στο  Πύργο, άρα μπαίνω μέσα και φεύγω εκείνη την ώρα, να κάνω και οικονομία :)

Όταν πλησιάζαμε στην Πάτρα περνάει ο ελεγκτής και μετράει πόσα άτομα ταξιδεύουμε για Πύργο και μας λένε πως θα κατέβουμε στην Πάτρα και θα συνεχίσουμε με λεωφορείο. Αλλά δεν μας λένε το λόγο. Στο σταθμό της Πάτρας κι ενώ πάμε απ' το ένα μέσον στο άλλο, τηλεφωνώ στο σπίτι πως μπορεί να καθυστερήσουμε λόγω αλλαγής μέσου. Θεωρήσαμε πως η αλλαγή έγινε για λόγους οικονομίας και στο λεωφορείο μέσα συζητάγαμε πως αν δεν θέλαν να κατεβάσουν ολόκληρο τρένο γιατί ήμασταν λίγοι, θα μπορούσαν να μας βάλουν στο ιντερσίτι που ερχόταν πίσω μας. Τι οικονομία ήταν αυτή που θα πήγαιναν δυο οχήματα; Επειδή εμείς πληρώσαμε λιγότερα να μη μπούμε στο ιντερσίτι και το μαγαρίσουμε;

Ενώ συζητάμε αυτά κάποιος  ας λέει πως η αλλαγή έγινε γιατί τράκαρε το τρένο των δωδεκάμισι με ένα φορτηγό έξω απ' τη Βάρδα. Γι' αυτό μας πήγαιναν με το λεωφορείο μέχρι τα Λεχαινά, θα κατέβαινε το ιντερσίτι μέχρι τη Βάρδα και θα πήγαινε το λεωφορείο να φέρει και τους άλλους επιβάτες και θα συνεχίζαμε όλοι μαζί με τοπικό τρένο για Πύργο. Πιθανά οι πληροφορίες να ήταν απ' τον οδηγό και στόμα με στόμα έφτασαν μέχρις εμάς που καθόμασταν στο τέλος.

Αρχίζω και σκέφτομαι. Τρένο στις δωδεκάμισι δεν έχει ο Πύργος (τότε ήξερα τα δρομολόγια). Αλλά στις μιάμιση. Μιάμιση; Μα αυτό είναι το πρωινό ιντερσίτι. Το πρωινό ιντερσίτι είναι αυτό που ήταν μέσα η μάνα μου. Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ;;;!!!! Πανικός. Και που να μάθω περισσότερα. Στο γρήγορο τηλέφωνο που πήρα δεν μου είπαν τίποτα. Αμάν πότε θα φτάσουμε στα Λεχαινά να τηλεφωνήσω να μάθω.

Μετά το Κουρτέσι, στη στροφή της Αρετής βλέπουμε το τρένο το χτυπημένο. Η μηχανή κι ένα βαγόνι βγαλμένα απ' τις γραμμές αλλά το πιο εντυπωσιακό μια ράγα είχε φύγει απ' τη θέση της κι είχε καρφωθεί σ' ένα βαγόνι.

Κάποια στιγμή φτάνουμε στα Λεχαινά. Κατεβαίνω και τρέχω στο καρτοτηλέφωνο. Το σηκώνει η Μαρία. Ε, ναι. Αυτό ήταν το τρένο, η μάνα είναι καλά κι έχει πέσει για ύπνο. Σιγά που το πίστεψα. Να της μιλήσω. Έρχεται κι εκείνη στο τηλέφωνο, διαβεβαιώσεις πως όλα ήταν καλά και δεν έπαθε τίποτα κι ηρεμώ. Μπαίνουμε στο τρένο που είχαν εκεί και μας περίμενε, πάει το λεωφορείο και φέρνει και τους άλλους απ' το ιντερσίτι και φτάνουμε κάποια στιγμή στον Πύργο (και στο σπίτι).

Εκεί έμαθα τα καθέκαστα. Το μεσημέρι είχε πάει η Μαρία και περίμενε τη μάνα μου να την πάρει στο σπίτι και το τρένο αργούσε. Ε, δεν ήταν και πολύ περίεργο ν' αργούν τα τρένα, περίμενε κι εκείνη και άλλοι. Κανένας δεν τους ενημέρωσε, απλά κάποια στιγμή άρχισαν οι φήμες για τη σύγκρουση. Ψάχνονταν όλοι πώς να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους τους και κείνη την ώρα σκάει μύτη κι η μάνα μου. Μαζί με κάποιους άλλους με το που κατέβηκαν απ' το τρένο και πήγαν κάτι ταξί εκεί, μπήκαν σε ένα και φύγαν για τον Πύργο. Η ράγα που είδαμε καρφωμένη καρφώθηκε δυο θέσεις πιο μπροστά από κει που καθότανε. Το μόνο που κατάλαβε ήταν ένα απότομο τράνταγμα. Κι η μόνη απώλεια 3 - 4 αυγά που σπάσανε (απ' αυτά που κουβάλαγε). Τίποτ' άλλο!!!

Αν έχεις τύχη διάβαινε ή όπου του μέλλει να πνιγεί ή όποια άλλη παροιμία θέλει ο καθένας βάζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.