Μακαρόνια ογκρατέν

Μου περίσσεψε μπεσαμέλ (ήθελα μισή δόση κι έφτιαξα ολόκληρη) και σκεφτόμουνα τι να την κάνω. Έχω διάφορες συνταγές με μπεσαμέλ αλλά δεν έβλεπα κάτι που να μ' αρέσει για τη συγκεκριμένη μέρα ή δεν είχα τα απαραίτητα υλικά. Και μούρχεται η ιδέα για μακαρόνια ογκρατέν. Που γίνονται και χωρίς μπεσαμέλ (με κρέμα γάλακτος) αλλά μπορούν να φτιαχτούν και κάπως σαν ορφανό παστίτσιο (ορφανό = χωρίς κιμά, όχι όμως και νηστίσιμο, έχει άλλα μέσα). Ψάχνω τις συνταγές μου, αυτές πούχω βάλει εδώ αλλά και άλλες που κάθονται στην άκρη (γιατί δεν μ' ενθουσιάζουν) και δεν βρίσκω τίποτα. Άρα, το φτιάχνω και το δημοσιεύω!

Γίδα στo φούρνο με ζυμαρικά

Τις προάλλες η Δήμητρα με φίλεψε με γίδα από το χωριό. Εγώ με γίδα δεν έχω πολλές επαφές, σπάνια να σφάξει κανείς μεγάλο ζώο (σε ηλικία) στο χωριό μου. Αν δεν γένναγαν το δεύτερο χρόνο σφάζονταν, αλλά ακόμα δεν είχαν αρχίσει να σφίγγουν τα κρέατά τους. Αλλού ήξερα πως η γίδα κι η προβατίνα ήταν περιζήτητος μεζές, κάποιες σπάνιες φορές τον δοκίμασα. Κι αφού είχα τη γίδα τώρα, άρχισα να ψάχνω για καμιά συνταγή. Και βλέπω τον γκούγκλη να μου βγάζει μια δικιά μου συνταγή για γίδα! Την είχα ξεχάσει τελείως. Και δεν ήταν μόνο πως μου την έβγαλε αυτόνομη, μου έβγαλε και μια λίστα άλλες συνταγές μια απ' τις οποίες ήταν που παρουσίαζε συνταγές που υπήρχαν στο ίντερνετ κι ανάμεσα στις άλλες είχε και τη δική μου. Επειδή ήθελα αυτή τη φορά να την κάνω στο φούρνο περιορίζω την αναζήτηση να έχει μόνο συνταγές με φούρνο. Και ξαναβλέπω τη δική μου. Μα εγώ απλά ανέφερα άλλα κρέατα που βάζω στο φούρνο. Αλλά το χαζό ψαχτήρι είδε τη λέξη και την έβαλε στην κατηγορία των συνταγών με φούρνο! Και μάλιστα έγραφε πως η συνταγή είχε κι άλλα κρέατα... Ότι νάναι.

Κόκορας κρασάτος με χυλοπίτες στη γάστρα

Αυτές τις μέρες είν' ο Δημήτρης στην Ελλάδα. Και συζητώντας για φαγητά εκδήλωσε την επιθυμία για κόκορα κρασάτο με χυλοπίτες. Η επιθυμία του διαταγή. Έπρεπε να ικανοποιηθεί, και γρήγορα, δεν είναι συνέχεια μαζί μας, φεύγει πίσω για Βερολίνο. Τα βασικά υλικά ήταν γνωστά: κόκορας και χυλοπίτες. Αλλά τι άλλο θα έπρεπε να τα συνοδέψει και, το κυριότερο, ποια είναι η σχετική διαδικασία. Γιατί πολλές φορές το έχω ακούσει ή δει σε μενού ταβέρνας αυτό το έδεσμα αλλά καμιά δεν το έφτιαξα και κυρίως δεν είχα σχετική συνταγή στο αρχείο μου. Βέβαια, τέτοια πράγματα την σήμερον είναι εύκολο να τα λύσεις: ρωτάς τη θεία Γκουγκλ. Κι αυτή σου δίνει πολλές και διάφορες ιδέες. Που διαφέρουν, αλλά αν ξέρεις διαλέγεις και καταλήγεις στη δική σου εκδοχή. Κι η δική μου, τελικά, ξέφυγε εντελώς αφού χρησιμοποίησα γάστρα.

Χυλοπίτες παραδοσιακές

Τις χυλοπίτες τις ήξερα από παλιά, αλλά σπάνια τις μαγείρεψα και πάντα σαν να ήταν μακαρόνια. Το ίδιο και τα χυλοπιτάκια (που είναι χυλοπίτες ίσιες και κομμένες σε μικρά κομματάκια). Και πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε σ' ένα σουπερμάρκετ που είχε σε προβολή χυλοπίτες μετσοβίτικες και τις είδ' η Μαρία και τις ζήλεψε. Και πήραμε με κρύα καρδιά, μιας και δεν τις είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Και ξεκινώ να τις φτιάχνω όπως τόχα στο νου μου αλλά λέω να ρίξω και μια ματιά στις οδηγίες που υπήρχαν πάνω στο σακούλι. Αλλιώς τάλεγε τα πράγματα εκεί κι είπα να τ' ακολουθήσω. Και βγήκαν υπέροχες. Τόσο που α) αγόρασα κι άλλες και β) δεν πέρασαν πολλές μέρες και τις ξανάφτιαξα (όχι και τόσο πετυχημένες τη δεύτερη φορά, οφείλω να ομολογήσω, αλλά ξέρω τι φταίει). Κι η Μαρία να επιμένει να ανεβάσω τη συνταγή. Της κείνης ρήμασι πειθόμενος λοιπόν, την παρουσιάζω. Είναι για 4 άτομα (με τα δικά μου μέτρα :) ).

Σπιτικά ζυμαρικά

Νουντλς φτιαγμένα απ' τα χεράκια μας! Τη συνταγή την είχα βρει από πολύ καιρό - δεν θυμάμαι πώς. Μπορεί να μου την επεσήμανε κι η Μαρία, που όμως την ξέχασε. Εγώ την κράταγα σε μια σελίδα ανοιχτή στο ξεφυλλιστήρι και περίμενα να βρω καιρό να την δοκιμάσω. Σίγουρα πάνω από μήνα! Μιας και στο πρωτότυπο είναι στα αγγλικά, την παρουσιάζω εδώ μεταφρασμένη (και με τις αναγκαίες δικές μου παραλλαγές και προσαρμογές, βεβαίως βεβαίως :) ) κι όπως βλέπω είναι παρόμοια με τις χυλοπίτες που είχα βάλει.

Γαριδομακαρονάδα

Τη μακαρονάδα με θαλασσινά πρώτη φορά την έφτιαξα. Ήμασταν μαζεμένοι χτες για φαγητό μια παρέα κι είπα εκτός απ' τον παραδοσιακό μπακαλιάρο να έχουμε και κάτι άλλο, αλλά να είναι και θαλασσινό (μπακαλιάρος και μπριζόλα δεν μου κάθεται με τίποτα :) ). Έπεσαν διάφορες ιδέες κι η κατάληξη ήταν στη γαριδομακαρονάδα. Που είναι απ' τη μια μακαρονάδα κατά τα γνωστά (με χοντρό μακαρόνι Νο 6 και πάνω ή λαζάνι που το έχουμε πει λιγκουίνι ή άλλο τέτοιο ζυμαρικό) κι απ' την άλλη μια σάλτσα με γαρίδες που αφού φτιαχτούνε χώρια, παντρεύονται μαζί. Είχα στο νου μου ιδέα πώς γίνεται αν και, δεν την είχα φτιάξει ποτέ. Επιβεβαίωσα από δυο - τρεις άλλες συνταγές, την έφτιαξα και την παρουσιάζω εδώ.

Χυλοπίτες Φιορεντίνα

Και μιας και έβαλα για το πώς κατασκευάζονται χυλοπίτες, να δώσω και μια συνταγή πιο "ψαγμένη", για πιο μαγειρεμένες χυλοπίτες. Φουρνιστές και με σπανάκι!

Χυλοπίτες σπιτικές

Όπως έγραφα στο προηγούμενο, πήραμε μια μηχανή που βοηθάει ν' ανοιχτεί φύλλο αλλά και κόβει σε λουρίδες ζυμαρικά. Λεπτά σε στιλ μακαρονιού ή πιο πλατιά σε στιλ χυλοπίτας. Κι αφού την πήραμε κι αρχίσαμε τις δοκιμές δοκιμάσαμε να φτιάξουμε και τις δικές μας χυλοπίτες. Η απεργία ήταν καλή ευκαιρία! Ακολουθήσαμε τη συνταγή που συνόδευε τη συσκευή και τις φάγαμε σκέτες. Μόνο με τυρί. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και θα το επαναλάβουμε.

Λαζάνια με κιμά

Τα λαζάνια είχα να τα φτιάξω πολλά χρόνια. Καμιά 20αριά, από τότε που ήμασταν στον Πύργο. Ήταν αγαπημένος τρόπος μαγειρέματος του Πασχάλη. Κι είπαμε να τον δοκιμάσουμε κι εμείς. Μας άρεσε μεν, τα μαγειρέψαμε μερικές φορές τότε κι ύστερα τα ξεχάσαμε. Δεν ξέρω πώς και γιατί τα θυμήθηκα μια μέρα πριν λίγο καιρό κι έτσι αγόρασα ένα πακέτο για να τα φτιάξω. Δεν είχα κρατήσει συνταγή. Έψαξα στο ίντερνετ, βρήκα διάφορες προτάσεις, έβαλα και το γούστο μου και τα έφτιαξα. Είπα ν' αποφύγω την μπεσαμέλ. να μην μοιάζουν τελείως με παστίτσιο κι έτσι προτίμησα ένα μείγμα με κρέμα γάλακτος. Έγινε νοστιμότατο και μπόλικο: 8 - 9 μερίδες.

Σουφλέ Ζυμαρικών 2

Και μιας κι άρχισα με τα σουφλέ, ας βάλω όλες τις παραλλαγές. Τι έχει το σημερινό; Ερμόλ αντί για γάλα. Κάτι σαν κρέμα δηλαδή. Α, ναι. Αυτό έχει και αυγά.

Σουφλέ Ζυμαρικών

Σιγά δηλαδή. Και σε τι διαφέρει απ' τα μακαρόνια της τεμπέλας; Ελάχιστα. Απλά εδώ τα ζυμαρικά είναι βρασμένα από πριν. Και γιατί; Πιο εύκολα είναι και δεν θεωρώ το αποτέλεσμα κάτι το διαφορετικό, Τότε γιατί το παρουσιάζω; Γιατί προχθές ο Δημήτρης σκέφτηκε σουφλέ κι έριξα μια ματιά στα αρχεία μου. Το βρήκα το σύγκρινα, έφτιαξα τεμπέλα αλλά είπα πως ευκαιρία να βάλω και το σουφλέ για όποιον προτιμάει κάτι πιο κλασικό :) Για βάση εδώ προτείνονται οι χυλοπίτες.

Γιουβέτσι

Το γιουβέτσι είναι μια επέκταση απ' το κοκκινιστό. Μέχρις ένα σημείο η διαδικασία είναι η ίδια. Παίρνεις το κρέας και το μαγειρεύεις. Βάζεις τα κρεμμυδάκια του, την ντοματούλα του, τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά κι έχεις ένα κρέας έτοιμο είτε να το φας επιτόπου είτε να το συνεχίσεις για το φούρνο. Το μόνο που δεν σε στεναχωρεί αν πρόκειται να το φουρνίσεις είναι το αν έχει παραπάνω ζουμί. Αφού θα του προσθέσεις κι άλλο για να γίνει το γιουβέτσι. Α! άλλη μια διαφορά είναι πως αφού θα του βάλεις ζυμαρικό σηκώνει να έχει έντονη τη μυρωδιά απ' το μοσχοκάρυδο.

Μακαρόνια της τεμπέλας (Γεωργίου)

Ένας εύκολος (και γρήγορος) τρόπος για να φτιαχτεί το μακαρονικό. Πιο απλός δεν γίνεται. Εξού και το όνομα. Μακαρόνια της τεμπέλας. Που δεν χρειάζεται δηλαδή να κουραστεί καθόλου η νοικοκυρά για να τα φτιάξει (το γιατί θα πρέπει να είναι γυναίκα κι όχι άντρας που μαγειρεύει, δεν έχει επαρκή απάντηση). Τώρα γιατί Γεωργίου; Γιατί από κει το μάθαμε. Κι όταν το είδε έτσι γραμμένο δυσαρεστήθηκε, αλλά τι να κάνουμε που έτσι συνηθίζω να σημειώνω τα φαγητά που μαθαίνω από άλλους.
Βέβαια, το ότι είναι εύκολο φαγητό δεν πάει να πει πως είναι και ελαφρύ. Κάθε άλλο. Αλλά έτσι συνήθως γίνεται:)

Νιόκι

Νιόκι είναι ένα φρέσκο ζυμαρικό, αλλά με πρώτη ύλη όχι σκέτο αλεύρι αλλά κυρίως πατάτα. Τα είχαμε δει σαν συνταγή πριν από πάρα πολλά χρόνια (πάνω από 20) σε ένα βιβλίο συνταγών που τα πρότεινε να γίνουν "γκρατινάτι αλά πιεμοντέζε". Δεν τα φτιάξαμε ποτέ έτσι, μόνο σκέτο γκρατινάρισμα κάναμε. Μας άρεσαν όμως πολύ και τα ξαναφτιάξαμε πολλές φορές την εποχή εκείνη. Είναι ένα φαγητό που θέλει αρκετή ώρα για προετοιμασία κι έτσι, όταν αποκτήσαμε παιδιά και ο χρόνος ήταν περιορισμένος εγκαταλείφθηκε και κάπου ξεχάστηκε.

Παστίτσιο

Από τις πρώτες συνταγές που έγραψα. Πιτσιρικάς ήμουνα κι ήθελε να φτιάξει η μάνα μου παστίτσιο, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Κι επειδή δεν ήξερε πώς να φτιάξει τη μπεσαμέλ μ' έστειλε στη νονά μου, λίγο παρακάτω, που είχε τσελεμεντέ να γράψω τη συνταγή! Πόσο ίδια είναι από τότε, δεν μπορώ να πω, αλλά η βασική ιδέα δεν αλλάζει. Ίσως έχω αλλάξει κάποια αναλογία ή να έχω προσθέσει υλικά του γούστου μου, αλλά το παστίτσιο έτσι φτιάχνεται πάντα.

Μακαρονοσαλάτα

Τη μακαρονοσαλάτα δεν την είχα φτιάξει ποτέ. Μας την παρουσίασε μια μέρα η Ειρήνη. Κι ήταν εξαιρετική. Πρόκειται για ένα εύκολο και δροσιστικό πιάτο που έχει διπλό ρόλο. Είναι ταυτόχρονα και φαγητό και σαλάτα μαζί. Κι όπως κάθε σαλάτα παραμετροποιείται ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Άλλος προσθέτει κι άλλος αφαιρεί υλικά. Ας πούμε στη μακαρονοσαλάτα της φωτογραφίας έχω βάλει και λίγα μαυρομάτικα φασόλια που μου είχαν περισσέψει. Επίσης πρόσθεσα και ζαμπόν, ενώ άλλος απ' την οικογένεια έβαλε γαλοπούλα, άλλος πάριζα και πάει λέγοντας. Για ντρέσινγκ κάποιος έβαλε μαγιονέζα. Άλλος λάδι. άλλος τίποτα και συνεχίζουμε την ποικιλία. Η σημερινή συνταγή - κατ' εξαίρεση - αναφέρεται στα απαιτούμενα για μια μερίδα.

Πέστο

Μια πανέμορφη και πεντανόστιμη πρόταση σήμερα. Σάλτσα πέστο. Η ωμή σάλτσα με βασιλικό. Που συνδυάζεται με τα μακαρόνια κυρίως, αν και βλέπω ή διαβάζω να μπαίνει και σε άλλα φαγητά. Έχω δει πίτσα με πέστο, νιόκι με πέστο και πάει λέγοντας. Το καλό δε με την πέστο είναι πως φτιάχνεις όση σε βολέψει, χρησιμοποιείς τόση όση σ' αρέσει και την υπόλοιπη την κρατάς σε βαζάκι στο ψυγείο (που ακόμα κι αυτό δεν είναι απαραίτητο) μιας και δεν έχει κάτι που χαλάει. Θυμάμαι που μου την έλεγε η Ορσαλία πριν αρκετά χρόνια, αλλά δεν έτυχε να των φτιάξω μέχρι σχετικά πρόσφατα. Που την είδα και την αγόρασα έτοιμη από σουπερμάρκετ της Γερμανίας. Εντυπωσιάστηκα κι όταν μου τέλειωσε η προμήθεια που είχα κάνει (μια που δοκίμασα από την Ελλάδα δεν μ' άρεσε και τόσο) είπα να την φτιάξω. Και τ' αποτέλεσμα με δικαίωσε.

Μακαρόνια Καρμπονάρα

Άλλη μια παραλλαγή μακαρονικών. Καρμπονάρα, η λευκή. Η οδηγίες μιλάνε για αυγά. Εγώ την προτιμώ χωρίς αυτά (που την κάνουν και λίγο σφιχτή). Απλά, βάζω παραπάνω κρέμα γάλακτος. Και μιας και λείπουν τα αυγά δεν υπάρχει λόγος να βράσω τη σάλτσα. Όπως έχω τσιγαρίσει το μπέικον (εντάξει, στη φωτογραφία είναι με ζαμπόν, για πιο λάιτ) και τα μανιτάρια, χαμηλώνω πολύ τη φωτιά (ή και την κλείνω) και ρίχνω το βούτυρο, και τα βρασμένα μακαρόνια περιχύνω με την κρέμα γάλακτος κι ανακατεύω μέχρι να πιουν τα υγρά (αλλά να είναι τόση η κρέμα που να μην γίνουν τελείως στεγνά, να φαίνεται). Το τυρί από πάνω για να φαίνεται ή το βάζω κι αυτό στο τέλος και το ανακατεύω να ψιλολιώσει! Τρίβω και το μείγμα απ' τα χρωματιστά μου πιπέρια και ιδού το αποτέλεσμα.

Μακαρόνια με κιμά

Η πρώτη παραλλαγή μακαρονάδας. Αυτή με κιμά. Η Μπολονέζ που λένε και τα ιν μαγαζιά. Για το πώς βράζω τα μακαρόνια τα έχουμε πει. Άρα το ζήτημά μας είναι η συνοδευτική σάλτσα τους.

Ζυμαρικά

Η μακαρονάδα είναι ένα εύκολο και γρήγορο φαγητό κι είναι το πιο συνηθισμένο απ' τα ζυμαρικά. Τα οποία είναι το βασικό πιάτο σε κάθε ιταλικό μενού. Οι Ιταλοί (που τους λέγαμε και μακαρονάδες κάποτε) πριν από οτιδήποτε φαγητό θα πάρουν κάτι με ζυμαρικό. Μόνο που δεν είν' αυτό το κυρίως φαγητό τους. Κι έτσι οι Έλληνες όταν πάμε στην Ιταλία και παραγγέλνουμε ζυμαρικά και τα θέλουμε για κυρίως πιάτο, την πατάμε γιατί έρχεται κάτι το πολύ λίγο. Το ζυμαρικό (που σήμερα έχει καθιερωθεί από τους παρουσιαστές να το λένε "πάστα") δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο κι αποτελεί τη βάση και η σάλτσα ή το ό,τι άλλο μπει για συμπλήρωμα αλλάζει το αποτέλεσμα του φαγητού. Βασικός κανόνας για τα ζυμαρικά είναι πως τα ρίχνουμε όταν το νερό βράζει. Ακόμα και στο γιουβέτσι που έχει άλλη διαδικασία, το κριθαράκι μπαίνει σε βραστό (ή έστω πολύ καυτό) νερό.