Τουρκία: Tο τσάι

Το τσάι στην Τουρκία είναι ό,τι και ο καφές στην Ελλάδα. Όπου πας, θα βρεις ένα τσάι να πιεις. Όπου σταθείς, θα προσφερθούν να σε κεράσουν ένα τσάι. Σερβίρεται όμως σε ειδικά γυάλινα, διαφανή ποτηράκια. Κι επειδή είναι πολύ καυτό ενώ το γυαλί λεπτό και σε καίει, πάντα είναι σε πιατάκι. Προέρχεται συνήθως απ' τα βουνά του Πόντου. Ετοιμάζεται ένα πολύ δυνατό τσάι στην τσαγέρα και διατηρείται ζεστό. Όταν έρθει η ώρα να σερβιριστεί, βάζει ο (; πώς λένε αυτόν που φτιάχνει και σερβίρει τσάι; Για τον καφέ, είν' ο καφετζής. Για το τσάι; ο τσαϊτζής; Δεν μου ταιριάζει, αλλά είναι και που δεν έχουμε τέτοια ειδικότητα στην Ελλάδα), βάζει λοιπόν ο μάστορας λίγο απ' το έτοιμο τσάι που έχει, προσθέτει και βραστό νερό κι έτοιμο το τσάι σου.

Τουρκία: Ανάπηροι στους δρόμους

Όταν έκανα τις βόλτες μου στη Γερμανία ήταν πάρα πολύ συνηθισμένο να βλέπω στους δρόμους ανθρώπους με προβλήματα υγείας (κινητικά, αναπνευστικά κλπ) που μετακινιόντουσαν με το καροτσάκι τους. Είτε χειροκίνητα είτε ηλεκτροκίνητα τα καροτσάκια ήταν πολύ συνηθισμένα. Από κει και πέρα, υπήρχαν κι άλλοι ανάπηροι ή γενικά με κινητικές δυσκολίες που είχαν τα απαραίτητα εργαλεία να βοηθηθούν να κυκλοφορήσουν αλλά το κυριότερο, τα χρησιμοποιούσαν. Το ίδιο και στην Ολλανδία. Σε άλλες χώρες, ενώ υπήρχαν αρκετές διευκολύνσεις στους δρόμους (πεζοδρόμια κατάλληλα διαμορφωμένα, χώροι για να περνάνε, μέσα συγκοινωνίας με τον κατάλληλο εξοπλισμό και με οδηγούς πρόθυμους να βοηθήσουν ανοίγοντας τη σχετική ράμπα) ωστόσο δεν υπήρχαν τόσο πολλοί (κινητικά) ανάπηροι στους δρόμους.

Τουρκία: Αποδείξεις καυσίμων

Έγραφα προχθές για τα πάρκινγκ και προηγούμενα για τα βενζινάδικα στην Τουρκία. Για τα πρώτα πως άφηνες τ' αυτοκίνητο σε κάποιον που σου έδινε και απόδειξη. Για τα δεύτερα πως έβρισκα γκάζι πολύ εύκολα. Η παρουσίαση δεν θα είναι πλήρης αν δεν αναφέρω ένα ιδιαίτερο στοιχείο: Στις αποδείξεις που έπαιρνες κι απ' τα δύο, αναγραφόταν ο αριθμός των πινακίδων του αυτοκινήτου. Ερχόταν ο υπάλληλος, έβλεπε την πινακίδα σου, πληκτρολογούσε στη μηχανή του, έτοιμη η απόδειξη. Πήγαινες δίπλα στην αντλία, ο υπάλληλος πληκτρολογούσε την πινακίδα σου και μετά άρχιζε να βάζει. Τέλειωνε, έβγαινε η απόδειξη, πλήρωνες. Αυτό κι αν ήταν σύστημα ελέγχου εκροών :)

Να ευχηθώ κι από δω χρόνια πολλά στο γιο μου Δημήτρη και σε όλους του Δημήτρηδες που γιορτάζουν σήμερα.

Τουρκία: Πάρκινγκ

Το να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στην Τουρκία είναι δύσκολο. Όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη. Και στο Αϊβαλί, και στην Προύσα και στο Τσανάκαλε που μείναμε ή που περάσαμε, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε. Μπορώ να πω μάλιστα πως στην Πόλη ήμασταν μάλλον τυχεροί, αφού το ξενοδοχείο ήταν σ' ένα αδιέξοδο κι έτσι παρκάραμε χωρίς πρόβλημα, χωρίς να έρθει κανένας να μας ζητήσει να πληρώσουμε. Γιατί αυτό συνέβαινε γενικά. Όπου πάρκαρες έπρεπε να πληρώσεις. Ακόμα και στην άκρη του δρόμου. Και δεν είχε κάρτες όπως εδώ, κάποιες εποχές και σε κάποιες πόλεις. Υπήρχε υπάλληλος που εισέπραττε. Παντού η πινακίδα που έλεγε πόσο κόστιζε ν' αφήσεις τ' αυτοκίνητό σου και δεν μπορούσες να την παραβλέψεις.

Τουρκία: Υγραεριοκίνηση αυτοκινήτων

Το καλοκαίρι αποφάσισα και έβαλα υγραέριο στο αυτοκίνητο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν η κίνηση αυτή ήταν συνετή ή όχι. Θα περιμένω μέχρι το τέλος του χρόνου για να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Ένας λόγος που το σκεφτόμουνα, ήταν γιατί τα πρατήρια που μπορείς να γεμίσεις το αυτοκίνητο είναι περιορισμένα. Όμως, στην Τουρκία οι κόσμος πρέπει να είναι πεισμένος πως το υγραέριο συμφέρει. Κι αυτό φαίνεται απ' το γεγονός πως γκάζι έχουν τα περισσότερα απ' τα μισά πρατήρια (βενζινάδικα τα λέω συνήθως, αλλά στην πραγματικότητα αφού δεν βάζουμε βενζίνα αλλά γκάζι, μάλλον δεν ταιριάζει ο τίτλος. Αλλά και πετρέλαιο στα βενζινάδικα βάζουμε. Άρα, μάλλον θα καταλαβαινόμαστε κι όταν λέμε πως πάω στο βενζινάδικο να βάλω γκάζι).

Τουρκία: Η παπαλίνα

Η παπαλίνα είναι ένα είδος σαρδέλας. Μικρότερη σε μέγεθος και με πιο μυτερό κεφάλι, είναι πιο νόστιμη απ' τη σαρδέλα, επαληθεύοντας την παλιά παροιμία που λέει πως "τα μικρά είναι νόστιμα, τα μεγάλα χορταστικά". Η περίφημη σαρδέλα Καλλονής στην πραγματικότητα είναι παπαλίνα, προτιμάει τα ζεστά νερά. Παπαλίνα έχει και στον άλλο (κλειστό) κόλπο της Μυτιλήνης, στον κόλπο της Γέρας. Και το καλοκαίρι συνήθως έχει μπόλικη παπαλίνα και στα δικά μας μέρη υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στη σαρδέλα και στην παπαλίνα με την τελευταία να είναι λίγο ακριβότερη.

Σήματα κυκλοφορίας

Υπάρχουν τρία βασικά σχήματα για τα σήματα κυκλοφορίας. Δηλαδή στην πραγματικότητα 3+1, μιας και υπάρχει το οκτάγωνο που είναι μια κατηγορία μόνο του και είναι για το σήμα Στοπ. Κι είναι οκτάγωνο για να ξεχωρίζει από μακριά. Και μπορεί στην Ελλάδα με τη μανία μας για τα αγγλικά να το γράφουμε αγγλικά, αλλά στο ίδιο περίγραμμα σε άλλες χώρες είναι γραμμένο στη γλώσσα τους. Αλλά κανένας δεν έχει αμφιβολία τι σημαίνει αφού το σχήμα είναι καθοριστικό. Αλλά ας αφήσουμε το οκτάγωνο κι ας πάμε στα άλλα σχήματα. Α! υπάρχει κι ο ρόμβος, αλλά ας τον αφήσουμε στην ησυχία του, δεν είν' αυτός το θέμα μας. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Αρνάκι Φρικασέ

Κάμποσος καιρός πέρασε και συνταγή δεν έχω βάλει (εκτός απ' την πλάκα την προχτεσινή). Γευστικό μπλογκ έχω, χρειάζεται να βάζω και κάνα τέτοιο. Όχι για πολύ, Μια συνταγούλα, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε. Το υλικό της Τουρκίας περιμένει. Ο λόγος που οι συνταγές καθυστερούν είναι πως δεν μαγειρεύω κάτι καινούριο. Πολλές φορές ανοίγω το μπλογκ για να δω και να θυμηθώ κάτι απ' τα παλιά, αλλά κάτι καινούριο δεν έρχεται. Δεν υπάρχουν λοιπόν φωτογραφίες κι έτσι οι συνταγές μένουν στο (ηλε-)συρτάρι. Πάντως, η σημερινή είναι εποχική: τα μαρούλια έρχονται στην επικαιρότητα και πάλι. Τώρα και την άνοιξη. Ίσως τότε να ήταν και πιο κατάλληλη εποχή, μιας και τότε είναι που βγαίνει και το αρνάκι το μικρό, αλλά τέτοια υλικά τα βρίσκεις σήμερα όλο το χρόνο! Πέρα απ' το γεγονός πως αυτή τη βδομάδα ο Μαρινόπουλος είχε προσφορά αρνί με 6,50€ ενώ στη λαϊκή πήρα μαρούλια 3 στο ευρώ. Άρα, μπορεί να μην είναι και τόσο άκαιρο :)