31 Δεκεμβρίου 2014

Τουρκία: Λούστροι

Κάποτε στην Ελλάδα ήταν πολύ συνηθισμένο το επάγγελμα του λούστρου. Και το ταπεινό κασελάκι έδινε ψωμί σε κάμποσο κόσμο κι αυτό αποθανατίστηκε και στον ελληνικό σινεμά. Μέχρι πριν μερικά χρόνια συναντούσα κάναν ξεχασμένο στο κέντρο αλλά σήμερα δεν μου τυχαίνει να συναντήσω κανέναν. Δεν ξέρω αν υπάρχουν. Όπως και σε άλλες χώρες και πόλεις τις Ευρώπης που γύρισα. Δεν συνάντησα λούστρους. Όμως στην Τουρκία το επάγγελμα εξακολουθεί. Στην παραπάνω φωτογραφία είναι ένας απ' τους πολλούς που είδα. Κι είναι σε στενό, όχι στα κεντρικά μέρη (που είναι πιο συνηθισμένο).

29 Δεκεμβρίου 2014

Τουρκία: Τα τρένα

Κάποτε τα τρένα στην Τουρκία γνώριζαν ανάπτυξη. Αλλά δυστυχώς από τότε πρέπει να έχουν περάσει πολλά χρόνια. Τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή μεριά. Οι γραμμές σκουριασμένες, Κι ενώ μέναμε σχεδόν δίπλα στις γραμμές δεν ακούσαμε ούτε ένα τρένο να περνάει. Βέβαια, απ' ότι λένε άλλα μπλόγκια, σ' άλλες περιοχές μπαίνουν τρένα υψηλών ταχυτήτων (όπως ICE), αλλά στην Πόλη;

27 Δεκεμβρίου 2014

Κωνσταντινούπολη: Καθαριότητα στους έξω χώρους

Πολλές φορές έχ' ακούσει το ότι οι Έλληνες είμαστε βρομιάρηδες ενώ οι Ευρωπαίοι είναι καθαροί και προσεκτικοί. Όχι για τον εαυτό μας τόσο, όσο για τον περιβάλλοντα χώρο. Πρόσφατα ας πούμε, είχε έρθει η κουβέντα για άλλη μια φορά στο θέμα αυτό κι η Ελένη μου έφερνε για παράδειγμα τους οδηγούς που στην εθνική πετάνε τ' άδειο τους πακέτο απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου. Κι εκεί τη ρώτησα σε ποια κατηγορία βάζει τους Τούρκους. Η άποψή της (χωρίς βέβαια αντίστοιχες γνώσεις, απ' τα στερεότυπα και μόνο) πως αντίστοιχα θα συμβαίνουν και στην Τουρκία. Κι όμως. Όπου πήγαμε κι όπου σταθήκαμε, είτε στην τουριστική Κωνσταντινούπολη είτε σε μη τουριστικά μέρη οι δρόμοι τα πάρκα κι όλοι οι έξω χώροι ήταν πεντακάθαροι.

25 Δεκεμβρίου 2014

Καλούα στιλ

Καλούα (kahlua) είναι μια μάρκα λικέρ με καφέ. Με προέλευση από κει που υπάρχει καφές και επιτρέπονται τα οινοπνευματώδη :) από τη Λατινική Αμερική δηλαδή. Συνήθως πίνεται κρύο (ως παγωμένο) αλλά με ποτά ασχολούμαστε τώρα που χειμωνιάζει! Και πρόσφατα η Ελένη έβαλε μια συνταγή για καλούα και μ' άρεσε. Και η ιδέα και η συνταγή. Κι είναι κι εύκολο. Έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω. Βέβαια εκεί ήταν για μεγάλη ποσότητα, έτσι την κατέβασα ώστε να χωράει σ' ένα μπουκάλι 0,7 λίτρων που είναι το συνηθισμένο από ούζο κλπ. Κατά τα άλλα επεμβάσεις δεν έκανα (εκτός απ' τη βανίλια που την άλλαξα σε σκόνη μιας και βαριόμουνα να πάω να πάρω ολόκληρη εκείνη την ώρα). Α! επίσης εγώ προτίμησα να βάλω τσίπουρο (εννοείται χωρίς γλυκάνισο). Επίσης, όπως γράφει η Ελένη, θα μπορούσε να μπει και απλή ζάχαρη αντί για τις καραμέλες που όμως του προσθέτουν το κατιτίς τους (αλλά φτιάχνουν και ίζημα). Ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί (θέλουν το χρόνο τους τα λικεράκια για να δέσουν τα υλικά τους) αλλά δοκιμές κάναμε. Και το δοκίμασε και επαγγελματίας σεφ και είπε καλά λόγια. Αυτό μέτρησε για μένα να το παρουσιάσω από τώρα!

23 Δεκεμβρίου 2014

Υγραεριοκίνηση αυτοκινήτου

Έγραφα πριν κάποιο καιρό για την υγραεριοκίνηση των αυτοκινήτων στην Τουρκία. Κι είχα αναφέρει πως κι εγώ έχω βάλει γκάζι στο αυτοκίνητό μου (autogas το λένε) και πως τα συμπεράσματά μου θα τα είχα στο τέλος του χρόνου, να έχει δουλευτεί λίγο. Το γκάζι σαν ιδέα μου πρωτομπήκε πριν κάνα χρόνο. Δηλαδή το είχα ακούσει από παλιότερα, στη Γερμανία είχε γκάζι στα πρατήρια αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Μου φαινόταν κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο που δεν ήταν για μένα. Πέρυσι λοιπόν, ήμασταν στην Κερατέα και κάποιος με ρώτησε για ένα συνεργείο στην περιοχή μου τι έχω ακούσει, να έρθει να βάλει γκάζι. Μου φάνηκε περίεργο και το άρχισα να ψάχνω. Αλλά το παράτησα πάλι. Τον Ιούνιο μια φίλη μας έλεγε πως πάει Αθήνα - Τολό με τα μισά λεφτά κι είναι πολύ ευχαριστημένη κλπ. Άλλο ένα κλικ, αλλά σκεφτόμουνα πως στη Μυτιλήνη που θα είμαι και θα κάνω χιλιόμετρα δεν έχει γκαζάδικο. Κι ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Μέχρι που ο Δημήτρης αντέτεινε πως αφού διαφημίζουν τοποθέτηση υγραερίου στη Μυτιλήνη, θα έχει και πρατήριο. Μπήκα στη σελίδα με τις τιμές καυσίμων του υπουργείου και μου βγάζει πως έχει ένα στη Γέρα. Μα όταν είμαι στο νησί, από κει περνάω τακτικά (είναι στο δρόμο Μυτιλήνη - Πλωμάρι) άρα θα με βόλευε. Ο κύβος ερρίφθη.

21 Δεκεμβρίου 2014

Κωνσταντινούπολη, το κέντρο του κόσμου

Ξέρετε πού βρίσκεται το κέντρο του κόσμου; Μα πού αλλού απ' την Κωνσταντινούπολη! Είναι παράδοση σε πολλές πόλεις να έχουν ένα σημείο που είναι η αρχή της μέτρησης των αποστάσεων. Συνήθως σε πρωτεύουσες. Είναι ένα κολονάκι απ' το οποίο ξεκινάει η μέτρηση για τις αποστάσεις της χώρας. Κι αν θέλουν να το κάνουν πιο ιν, βάζουν γύρω γύρω και πινακίδες που λένε σε πόση απόσταση και προς πια κατεύθυνση βρίσκεται η τάδε μεγάλη πόλη ή το τάδε γεωγραφικό σημείο. Κι αν αυτό γίνεται σε πρωτεύουσα, πόσο μάλλον σε βασιλεύουσα. Έστω κι αν πάψει να έχει τον τίτλο τα σημάδια μένουν. Και η Κωνσταντινούπολη ήταν κέντρο για πολλού πολλούς αιώνες. Έτσι, απέναντι απ' την Αγιασοφιά υπάρχει μια τέτοια κολόνα. Μπορεί με τα χρόνια να μπαζώθηκε κάπως η περιοχή αλλά είχα αρκετό ύψος ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα ακόμα. Και βέβαια και με τη σχετική τουριστική προβολή.

20 Δεκεμβρίου 2014

Έργα σε πρόοδο

Παλιότερα, όταν κάπου γίνονταν έργα βλέπαμε πινακίδες που μας προειδοποιούσαν: "Προσοχή έργα". Έτσι γενικά. Και καταλαβαίναμε μια χαρά. Ήρθαν όμως οι αγγλοσπουδαγμένοι και το διόρθωσαν. Κατέβαινα χτες προς Πειραιά και βλέπω μπροστά μου μια ταμπέλα «έργα σε πρόοδο». Ευτυχώς αποκάτω είχε και τη πρωτότυπη φράση «Works in progress» να καταλαβαινόμαστε. Και να σκεφτεί κανείς πως ακόμα και το γκουγκλομεταφραστήρι «Έργα σε εξέλιξη» βγάζει (άντε και «εν εξελίξει» για τους νεοκαθαρευουσιάνους που όλο και πληθαίνουν τελευταία).

19 Δεκεμβρίου 2014

Τουρκία: Καθόμαστε έξω

Δεν ξέρω τι γίνεται τώρα το χειμώνα, αλλά το καλοκαίρι ο κόσμος στην Τουρκία συνηθίζει να κάθεται έξω. Στους δρόμους και στις πλατείες υπάρχουν παγκάκια ή καρεκλάκια κλπ για να μπορούν να κάθονται. Αλλά εκτός από τους δημόσιους χώρους συγκέντρωσης, υπάρχουν κι οι ιδιωτικοί: Έξω από τα σπίτια ή τα μαγαζιά στήνονται καρέκλες, καφάσια, τελάρα, οτιδήποτε τέλοσπάντων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθίσει κάποιος.