Κουβέρτες και παπλώματα

Από μικρός σκεπαζόμουνα με κουβέρτες. Μιας και το σπίτι ζεσταινόταν με μαγκάλι, άρα υποτυπωδώς, μια κουβέρτα δεν ήταν αρκετή. Υπήρχε και δεύτερη συνήθως αλλά κι μια άσπρη κουρέλου από πάνω που κράταγε κοντά μας τα σκεπάσματα. Αντίθετα οι γονείς μου σκεπάζονταν με πάπλωμα. Μάλλον βαμβακερό, αρκετά βαρύ και χοντρό. Τότε δεν ήταν της μόδας τα πουπουλένια που υπάρχουν σήμερα (και θα τα δούμε παρακάτω). Για πιο ζεστό πάπλωμα τότε, υπήρχαν αυτά που ήταν με μαλλί, αλλά βέβαια κόστιζαν πολλά. Όχι πως και τα άλλα με βαμβάκι ήταν φτηνά. Το πάπλωμα που λέγαμε ήταν η προίκα του πατέρα μου! Αλλά εγώ που είχα συνηθίσει με την κουβέρτα δεν το μπορούσα με τίποτα. Γιατί η κουβέρτα ερχόταν και τυλιγόταν γύρω μου, την καταλάβαινα. Ενώ το πάπλωμα έστεκε μακρυά και άφηνε μπόλικο αέρα που μου φαινόταν (τουλάχιστον) πως δεν με ζέσταινε.

Δαρδανέλια

Το να περνάς τα Δαρδανέλια, το γνωστό μας Ελλήσποντο είναι μια ιδιαίτερη αίσθηση. Ακόμα κι οι στενοί κόλποι της Μυτιλήνης φαίνονται πλατείς σε σχέση με τα στενά αυτά.Κι έχει μπόλικα χιλιόμετρα που πας παράλληλα με τα στενά. Τα καράβια που πάνε παράλληλα με σένα πότε σε προσπερνάνε και πότε τα προσπερνάς, έτσι κι αλλιώς λόγω στενών η ταχύτητες είναι χαμηλές.

Χιόνια στο χωριό

Συνήθως λέγεται "χιόνια στο καμπαναριό", αλλά το καμπαναριό δεν φαίνεται. Έτσι "χιόνια στο χωριό" με μερικές φωτογραφίες από το παράθυρο. Ακόμα χιονίζει. Οπότε πού να κυκλοφορήσω. Βασικά, χωρίς σχόλια. Τέτοιες στιγμές δεν νομίζω να χρειάζονται λόγια...

Σουφλέ με τυρί

Το γνήσιο σουφλέ. Τρίτο στη σειρά, να το εξαντλήσουμε το θέμα. Αυτό είναι όμως σκέτο. Δεν έχει ζυμαρικά και το φούσκωμα είναι των τυριών και μόνο. Το θέμα είναι πως το σουφλέ αυτό πρέπει να σερβιριστεί με το που θα βγει απ' το φούρνο γιατί όταν σταθεί πέφτει. Αντί για μπεσαμέλ μπορεί να μπει ψίχα φρέσκου ψωμιού (ή ψωμιού τοστ).

Σουφλέ Ζυμαρικών 2

Και μιας κι άρχισα με τα σουφλέ, ας βάλω όλες τις παραλλαγές. Τι έχει το σημερινό; Ερμόλ αντί για γάλα. Κάτι σαν κρέμα δηλαδή. Α, ναι. Αυτό έχει και αυγά.

Σουφλέ Ζυμαρικών

Σιγά δηλαδή. Και σε τι διαφέρει απ' τα μακαρόνια της τεμπέλας; Ελάχιστα. Απλά εδώ τα ζυμαρικά είναι βρασμένα από πριν. Και γιατί; Πιο εύκολα είναι και δεν θεωρώ το αποτέλεσμα κάτι το διαφορετικό, Τότε γιατί το παρουσιάζω; Γιατί προχθές ο Δημήτρης σκέφτηκε σουφλέ κι έριξα μια ματιά στα αρχεία μου. Το βρήκα το σύγκρινα, έφτιαξα τεμπέλα αλλά είπα πως ευκαιρία να βάλω και το σουφλέ για όποιον προτιμάει κάτι πιο κλασικό :) Για βάση εδώ προτείνονται οι χυλοπίτες.

Της Πλάκας το γεφύρι

Με τις βροχές των προηγούμενων ημερών έγινε μια πολύ χοντρή ζημιά. Καταστράφηκε το γεφύρι της Πλάκας. Ένα γεφύρι ιστορικό αλλά και μοναδικό αρχιτεκτονικό μνημείο. Το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων μέχρι χτες (40 μέτρα άνοιγμα και 20 ύψος). Που γεφύρωνε τις δυο όχθες του Άραχθου κι επέτρεπε στην εποχή του την επικοινωνία των Τζουμέρκων με τον κάμπο. Και που εκεί δίπλα, σ' ένα σπιτάκι που έστεκε κι αυτό (ή στέκει ακόμα;) υπογράφτηκε η συμφωνία μεταξύ Άρη Βελουχιώτη και Ν. Ζέρβα για συνεργασία κατά των Γερμανών και να σταματήσουν τις μεταξύ τους επιθέσεις. Ένα σπιτάκι λέω αλλά κι αυτό δεν ήταν τυχαίο αφού για χρόνια ήταν τελωνείο όταν στον Άραχθο σταματούσαν τα σύνορα της Ελλάδας.

Λονδίνο, ανακαινίσεις σπιτιών

Τις ανακαινίσεις των σπιτιών ή των κτιρίων γενικότερα τις είχα δει στη Γερμανία. Που γκρεμίζονται τα πάντα σ' ένα σπίτι εκτός απ' τους εξωτερικούς τοίχους. Επειδή είναι διατηρητέο το κτίριο. Και διατηρητέο πάει να πει πως η εξωτερική του όψη μένει ως έχει, αλλά όχι με ανακατασκευή παραμόνο στην περίπτωση που έχει φθαρεί πολύ κι εκεί η παρεμβάσεις είναι τοπικά. Το ίδιο στιλ ανακαίνισης είδα και στην Αγγλία. Εκεί υπάρχουν δυο κατηγορίες σπιτιών: τα Γεωργιανά και τα Βικτωριανά. Όχι στο καινούριο Λονδίνο, εκεί που (κυρίως ανατολικά) επεκτείνεται και που χτίζονται κτίρια σε μοντέρνα γραμμή. Αλλά στις γειτονιές. Και καθεμιά τους πρέπει να μείνει ως έχει.