Αναχώρηση για Γερμανία.

Το πήραμε απόφαση πως φεύγουμε. 1η Σεπτέμβρη 2009, ημέρα Τρίτη. Όλα είναι έτοιμα για την αναχώρηση. Το πρωί πάω στην τράπεζα να βγάλω λεφτά μιας και η εγκατάσταση έχει ανάγκες. 4,5 χιλιάρικα έβγαλα, μου τα δώσανε σε δεκάρικα και εικοσάρικα κυρίως, λίγα τα πενηντάρια, ένα μάτσο τεράστιο. Πού να το κουβαλάς τέτοιο πράγμα. Μου λένε να περάσω το μεσημέρι μπας και τους έχουν πάει τίποτα πιο χοντρά. Φορτώνουμε το αυτοκίνητο μέχρι τα μπούνια. Ένα Ζαφίρα με μπόλικο χώρο πίσω, αφού είχαμε ρίξει και τα καθίσματα, μας έδινε 1,5 κυβικό μέτρο περίπου αλλά πάλι λίγο μας φαινότανε. Είχαμε μια λαΐνα λάδι (γύρω στα 50 κιλά), ούζο και άλλα ευγενή ποτά και λοιπά τρόφιμα αλλά και σεντόνια, μαξιλάρια, πιάτα εκτός από τα ρούχα (που αφού θα μέναμε καιρό ήταν πολλά και διάφορα, άλλα για χειμώνα κι άλλα για καλοκαίρι). Τα τελευταία πράγματα για να μπούνε είχα κατεβάζει τα παράθυρα και τα στοίβαζα από κει.

Γερμανία: ετοιμασίες για αναχώρηση

Το 2009 ήταν χρονιά με πολλά γεγονότα (για μας). Η Ειρήνη έδινε πανελλαδικές. Εμείς είχαμε κάνει μαθήματα Γερμανικών (κάποια μόνοι μας και αργότερα ιδιαίτερο) και δώσαμε κι εμείς εξετάσεις. Αρχές Απρίλη. Εκτός από Γερμανικά δώσαμε κι Αγγλικά χωρίς να κάνουμε ούτε καν επανάληψη. Μ' ό,τι ξέραμε. Περίμενα καλύτερη βαθμολογία στ' Αγγλικά απ' ότι στα Γερμανικά αλλά ατύχησα. 54% στα πρώτα (από ορθογραφία δεν πήγα καθόλου καλά, είχα πάψει να γράφω χρόνια πριν), 63% στα δεύτερα (που έχοντας κάνει και παρόμοια θέματα ήξερα να τα χειριστώ), άρα για τις μη αγγλόφωνες εκτός Γερμανίας χώρες (π.χ. Τουρκία ή Αίγυπτο που είχαμε δηλώσει) τα Αγγλικά που εξετάστηκαν δεν χρειάζονταν, πήγαινα με τον καλύτερο βαθμό. Για τη Μαρία τα πράγματα ήταν ανάποδα, τα Αγγλικά πήγαν καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς στην αίτηση είχαμε ζητήσει συναπόσπαση: ή και οι δυο ή κανένας.

Απόσπαση στη Γερμανία

Όταν άρχισα να δουλεύω σαν αναπληρωτής, άλλαξα διάφορα σχολεία στην Πελοπόννησο. Εκεί, είτε γιατί αναπληρωτής ήμουνα, τα των μονίμων δεν μ' ενδιέφεραν (σιγά, για όλα έψαχνα) είτε γιατί στο νότο δεν το πολυσυνηθίζουνε, δεν έμαθα, δεν άκουσα, δεν είδα, για αποσπάσεις στο εξωτερικό. Όταν όμως διορίστηκα στο Διδυμότειχο, είχα έναν μαθητή που μόλις είχε επιστρέψει απ' το Λύκειο του Βούπερταλ όπου ήταν με τον πατέρα του που ήταν δάσκαλος και τώρα που γύρισε θα έδινε ειδικές εξετάσεις. Αλλά ενώ λέω παραπάνω πως για όλα έψαχνα, για το συγκεκριμένο δεν γύρεψα παραπάνω πληροφορίες.

Ιστορίες εξετάσεων

Η σημερινή ιστορία ανάγεται στην περίοδο των εξετάσεων για τα πανεπιστήμια του 1977. Την θυμήθηκα πριν λίγο καιρό σε άρθρο του Σαραντάκου κι είπα να την μεταφέρω κι εδώ. Εισαγωγικές τις λέγαμε τότε τις εξετάσεις αυτές. Θυμίζω πως ήταν χωριστές για τα ΑΕΙ και άλλες για τα ΚΑΤΕΕ (τους προγόνους των σημερινών ΤΕΙ). Τότε δίναμε σε πέντε μαθήματα που βαθμολογούσαν (όπως και σήμερα) δυο βαθμολογητές από το 1 μέχρι το 20 (άρα μπορούσες να πάρεις από 2 μέχρι 40 σε κάθε μάθημα). Πέντε μαθήματα πάει να πει 200 μόρια το μεγαλύτερο, πρόσθεσε και το βαθμό του απολυτηρίου 220, μια βαθμολογία που κανένας δεν πλησίαζα μιας και τότε δεν υπήρχε σαφώς καθορισμένη ύλη αλλά μόνο τίτλοι κι αυτοί γενικοί κι άντε να δεις αν αυτό που θέλεις να χρησιμοποιήσεις ο βαθμολογητής θα το δεχτεί σαν θεώρημα ή θα έπρεπε να το αποδείξεις (ειδικά για τα μαθηματικά). Κι ήμασταν χωρισμένοι σε ομάδες σχολών που δίναμε σε διαφορετικές μέρες παρόλο που τα μαθήματα ήταν παρόμοια. Έτσι μπορούσαν να έχουν τελειώσει οι υποψήφιοι μιας ομάδας ενώ της άλλης να μην έχουν καν αρχίσει.

Αλλαγές στα σχολεία

Το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει διάφορες αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο των σχολείων. Θα μου πει κανείς πού είναι το περίεργο. Κάθε υπουργός κάνει αλλαγές, γιατί όχι κι αυτός.Σωστά. Υπάρχουν αλλαγές κι αλλαγές. Άλλες στου κασίδη το κεφάλι (ας πούμε αυτό που γίνεται με την Γ' Λυκείου και την δήθεν αποσύνδεσή της απ' τις εισαγωγικές για τα ΑΕΤ-ΤΕΙ που κάθε φορά η αποσύνδεση έχει αποτέλεσμα την πιο σφιχτή σύνδεση) κι άλλες που έχουν να κάνουν καθαρά με το πώς το κράτος θα πληρώνει λιγότερα. Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι το τελευταίο, μιας και από το υπουργείο μας έχουν ανακοινωθεί δυο "πρωτοβουλίες" που με το πρόσχημα της αποσαφήνισης η μια ή της διευκόλυνσης των μαθητών η άλλη και οι δυο έχουν να κάνουν με το χρήμα (για τα λεφτά τα κάνεις όλα όπως λέει και το τραγούδι). Αλλά ας πω μερικά για τις αλλαγές γενικότερα:

Παρουσίαση βιβλίου

Το συγκεκριμένο βιβλίο πήρε υλική μορφή χάρη στη συμβολή πολλών φίλων του συλλόγου Πλωμαριτών που πληκτρολόγησαν από κάποιες σελίδες του. Η δική μου συμβολή, εκτός από την πληκτρολόγηση (που ανέλαβα ένα μέρος κι εγώ) ήταν κυρίως στο να πάρω τα επιμέρους αρχεία και να τα συνθέσω σε ένα ενιαίο κείμενο, έτοιμο για το τυπογραφείο κάνοντας ενδιάμεσα και τις σχετικές διορθώσεις - συμπληρώσεις.

Πορτοκαλοσαλάτα

Στο χωριό μου πολλά πορτοκάλια δεν έχουμε. Παρόλο που είναι νησί τα εσπεριδοειδή δεν ευδοκιμούν ιδιαίτερα αφού είναι όλο βουνά. Σε κάτι εκβολές ποταμών μόνο που σχηματίζεται λίγος κάμπος έχει ξινόδεντρα (όπως τα λέμε με μια λέξη). Παρόλα αυτά όμως η χρήση των καρπών τους είναι ποικίλη και με φαντασία. Κάνουμε ας πούμε πορτοκαλοσαλάτα. Όχι σε στιλ φρουτοσαλάτας αλλά μια εναλλακτική σαλάτα που συνοδεύει το φαγητό μας. Και μιας και μ' αρέσουν και τα πορτοκάλια και τα κρεμμύδια, όποτε το θυμάμαι φτιάχνω και σήμερα.

Παστουρμάς με αυγά

Τον παστουρμά τον ήξερα αλλά δεν έτυχε να τον χρησιμοποιήσω. Πολλές φορές άκουγα για τη μυρουδιά που αφήνει αφού τον φας. Ίσως γι' αυτό, ίσως γιατί είναι ένα ιδιαίτερο αλλαντικό που δεν βρίσκεται και πολύ τακτικά, δεν θυμάμαι να είχα έρθει σε επαφή μαζί του. Ώσπου το καλοκαίρι κάνοντας μια βόλτα με τη Ντόρα στην αγορά της Μυτιλήνης περνάγαμε έξω απ' την Ερμού 78 όπου υπάρχει ένα κρεοπωλείο που φτιάχνει παστουρμά κι όταν περνάς από κει σου σπάει τη μύτη. Και σχολιάζαμε πόσο χαρακτηριστική είναι η μυρουδιά για το συγκεκριμένο σημείο. Και πως αν κάποια στιγμή περάσουμε από κει και δεν μυρίζει παστουρμά, κάτι θα έχει αλλάξει και θα μας φαίνεται παράξενο. Και συμφωνούσαμε κι οι δυο σ' αυτό. Το συζητάμε με τη Μαρία και εκφράζω την επιθυμία να πάρω και μια φορά παστουρμά από κει, να το δοκιμάσουμε τέλος πάντων.